| ___________________________________________________________ |
30-08-1939 Nieuwsblad van het Noorden
Paardenvordering
Onze deskundige medewerker schrijft ons:
Nooit leent zich de gelegenheid beter om een zoo heterogeen gezelschap bij elkaar krijgen. Geen keuring, geen marktplaats levert een dusdanig schouwspel op. Zware trekpaarden, kruisingen, soortlooze knollen, warmbloeds van goed type, doch een zee van paarden dat pure namaak is; rijpaarden, dravers, shetlanders, honderden hitten. Jeugdigen, maar ook met een eerbiedwaardig leeftijd….
Lange rijen trekken den Vorderingscommissaris voorbij. In het oog van menig eigenaar ziet men spanning, zouden zij hem nemen. Velen zijn onverschillig en een enkeling valt het tegen dat zijn paard niet wordt aangewezen.
Wat wij ontdekt hebben is, dat er ontstellend gezondigd wordt tegen de hoefverpleging. Wat een groot aantal paarden zijn er toch die door onvoldoende hoefverpleging pijnlijk loopen, veel te vroeg versleten zijn in de beenen en in werkcapaciteit tot de helft van hun werkelijk kunnen worden teruggebracht. Jaar in jaar uit hebben wij gewezen op het nut van hoefverpleging, op de noodzakelijkheid daarvan, doch wat wij gisteren zagen was voor ons een openbaring, want wij die toch geen vreemdeling in Jeruzalem zijn wisten niet, dat er ten aanzien van de hoefverpleging een zoo ontstellend groote achterstand is. |
Wij hebben veel respect voor de Dierenbescherming, al hebben wij het gevoel, dat men het dikwijls op verkeerde plaatsen zoekt. Want hier ligt een enorm terrein braak voor deze nuttige instelling. De politie greep eenmaal in en onmiddellijk moest de smid het euvel verhelpen. Goed zoo.
In tijden van overvloed zou men moeilijk kunnen denken, dat er heel wat paarden zijn die ondervoed zijn. Ook dezen kwamen voor onder de bijna afzienbare scharen. En toch ontwaarden wij geen opzet, integendeel, men was gelukkig wanneer men de Vordering commissaris was gepasseerd en met rust werd gelaten. De verzorging vereischt ook eenige kennis, al is het dan ook weinig.
Het voorschrift is, dat de paarden bij aanbieding voor den Vorderingscommissaris een dagrantsoen aan haver en hooi bij zich hadden. Sommigen hadden daaraan voldaan, maar wat een klein percentage, en dan is ook het voorschrift, dat de paarden van goed beslag voorzien zijn. Hoe dat was hebben wij al gezegd, maar wat zegt men er wel van dat meerderen in ’t geheel geen ijzer droegen?
Groot is het aantal dat gevorderd werd dan ook niet geworden, ’t Was wel van het eene uiterste in het andere. Na een stroom van minderwaardige dieren komen plotseling Benno en Zolino, Jofiero, die alle drie den wapenrok moeten dragen. Wij zien dan de goed verzorgde paarden van Van Gend en Loos, Bolwijn met een rij harddravers, keurig verzorgd, wij zien de Manege Jutting met een rij keurig verzorgde dieren onder het dek, dat zijn onder meerdere de oasen in een woestijn van paarden, die hun oorsprong hebben in de Russische steppen en waarvan men kan zien, hoe onmetelijk ver die fokkerij nog afstaat van het paard der Westelijke cultuurlanden.
Nederland is een paardenfokkend land. Heel dikwijls hebben de fokkers door middel van hunne organisaties op een verbod van invoer van de paarden uit de Oostersche landen aangedrongen. Wij hebben ze zelf en waarom nog invoer? Wanneer men ooit dit standpunt heeft kunnen documenteeren, dan was het bij deze paardenvordering!
ledereen had gehoor gegeven aan den oproep om zijn paard of paarden aan te bieden.
De groote man tot de allerkleinste. Heel somber en ontroerend was het te zien, dat de vrouw het paardje kwam aanbieden, want de man voldeed aan zijn plicht en was naar zijn garnizoen vertrokken. Twee bejaarde vrouwtjes kwamen geheel achter den paardenstroom aan met een eveneens bejaarde hit.
“U kunt wel doorgaan,” zegt de Vorderingscommissaris. “Weer naar huis?” vraagt zij. “Ja, U kunt naar huls gaan.” “Wat gelukkig dat ik hem weer mee mag nemen,” is het antwoord en overgelukkig vertrekken zij weer naar huis, zij hadden haar plicht gedaan.
| ___________________________________________________________ |
Terug naar Mobilisatie