___________________________________________________________

De wederwaardigheden van “Geert Meppie van den Polder wordt Koetzyr in de stad” zijn in 1868 of 1886 door de Doopsgezinde Grietje Harms de Waard-Buining genoteerd in een notitieboekje. Het notitieboekje werd in 2016 “herontdekt”. 

     

Handgeschreven tekst en een foto van Grietje Harms de Waard-Buining (gemaakt tussen  1863-1867).

Grietje (Harms) Buining, * 10-2-1830 Pieterzijl, † 12-08-1887 Waarden, 57 jaar
x 27-05-1846 Grijpskerk
Klaas (Jans) de Waard, landbouwer in Het Uiterdijk, onder Niehove (1846-1854), De Waarden, boerderij  “De Tweede Aykemaheerd”,  Oosterwaarddijk 10 te Grijpskerk vanaf 1854, * 21-01-1825 De Waarden, † 02-08-1870 Waarden, 45 jaar
Bij huwelijk was de bruidegom 31 en de bruid 16 jaar!

___________________________________________________________

Het verhaal over Geert Meppie is in het Gronings geschreven. Grietje woonde in het Westerkwartier, het verhaal speelt zich in Uithuizen, Onderdendam en de Stad Groningen. De oorspronkelijke auteur is niet bekend. Het verhaal werd wellicht op feesten en partijen voorgedragen?

Veel nu onbekende woorden zijn terug te vinden in de woordenboeken van H. Molema (M) en K. Ter Laan (tL).
In het verhaal wordt afwisselend gebruik gemaakt van de letters “ij” en “y”.
Als voorbeelden:
– “Yn stukje”. Is bedoeld: “Ain stukje” of “Ien stukje”?
– “ik wyt ’t nijt”. Is bedoeld: “ik wait ’t nait” of  “ik wiet ’t nait”?
– “wyt” = wait met een korte “ai”; “nijt” = nait met een lange “aai”

Het Reitdiep is een taalgrens. In het Westerkwartier is het “diep” en in het Marnegebied “daip”. H. Molema maakt geen onderscheid en noteert “dijp”. Ter Laan noteert enkel “daip.
J.S. van Weerden merkt over de spelling van G.H. Zijlma het volgende op: De “ai” wordt op zijn Engels gespeld met een “y”=”ij”.  Zijlma schreef: “’n Oavend op dijpswal”.

Schelto Djurre de Waard heeft de door zijn betovergrootmoeder geschreven tekst van “Geert Meppie” ontsloten en gekozen voor y=ai en ij=aai.
De lezer mag zelf kiezen. Het hardop lezen van de tekst bevordert de “leesbaarheid”.

In 2016 ging Siemon Reker, bijzonder hoogleraar streektaal te Groningen, met emeritaat. Ter gelegenheid hiervan werd zijn werk Biografie van het Gronings uitgegeven. De herontdekking van het verhaal “Geert Meppie” kwam te laat, de drukproef van het boek lag al bij de drukker en “Geert Meppie” kon niet meer opgenomen worden.

Geert Meppie beschrijft zeer beeldend het slachten van een “bol“. In het door Pauline Broekema geschreven boek “Benjamin” beschrijft zij ook het slachten een koe. Hiertoe had zij een paar oude Joodse slager geïnterviewd. Wat Pauline beschrijft komt bijna naadloos overeen met de waarneming van Geert Meppie.

Benjamin Heiman Broekema, journalist, schrijver, * 12-08-1904 Warffum, vermoord 17-08-1942 Auschwitz
Schrijver van de streekroman “Koos”, vele toneelstukken en columns
Pauline Broekema heeft in haar boek “Benjamin” het leven van Benjamin Heiman Broekema beschreven

___________________________________________________________

Geert Meppie van den Polder wordt Koetzyr in de stad

Yn stukje veur de grap.

Pyt. Wat drom¹, Geert! biste van dien boer van doan, hou kwam dat?

Geert. O, allank, Och, hij mynt vast, dat ik groot mit ’t wief was, en doar drait hom de schoug².

Pyt. Dat was toch zoo nijt jong

Geert. Zóó dat zol ik ok vertellen. Woar zigste mie veur an? Veur ’n olle gortzak? Kom, ik zel die ’t even zeggen, wat er lest mit ons veur vol.
Dou wyst wel, Boer Jan Meelworst van de Polder³ het mooi nuver wiefke en zuks mag ik ok net zoo wel liden as n ander, en de duufker!⁴ al mouk het zulfs ok zeggen ik ken best met ’n Vrummensch⁵ omgaon.

¹drom: drommels; niet vermeld in (H) en (tL) – ²schoug: schoen; in het Westerkwartier schoug (M) – ³polder: Noordpolder of Uithuizerpolder? – ⁴duufker: duivel, bastaardvloek (M), drommel (tL) – ⁵vrummensch: vrouwmens, (M), vrums, vrömmens (laatdunkende betekenis) 

Ik was lest bie Jantje ien de koamer. Kiek! dat gebeurd zoo nijt op de Polder en dou sprak zij met mie over t bodenbesteden⁶ en Zee, Geert! ik wol wel geern dat te hier op ’n ander joar weer bleefse; moar boer wil die weg ham⁷ dat zeg ik die. Ik heb hom beproat, om ’t nog yn joar te perbijnen⁸ omdat nog nooit gebeurd is dat wie onze boden met yn joar lopen.
Nou, “zee hij, den zel hij toch altied tien gulden minder verdynen”.
Hij denkt zeker, dat doe nijt half doun wilte, moar pas op en geef moar tou: ik zel die twintig gulden weer geven”.
Goud, goud, mien lyve vrouw en kon nij loaten, dat ik heur ijn lekker smokkie gaf.

Pyt. En dat wol ze wel liden?

Geert. Och, jong! of ze liden wol? Malle vroag. Zij zol mie ok anders op heur schoot trokken hamen. Ik hilt er nog weer veur, veur dat lijve roode mondjen, O, mandje!⁹ wijst er nait van. Het ging om ijn doetjen¹⁰, huil omsuil¹¹

 ⁶bodenbesteden: personeel (=boden) werden vroeger vaak in dienstgenomen middels een tussenpersoon, de bodenbesteder – ⁷ham: hebben; niet vermeld in (H) en (tL) – ⁸perbijen (M): proberen – ⁹mandje: mannetje – ¹⁰doetjen: kussen, kus aan de Friesche grens: tuutje (M); iets fatsoenlijker dan smok – ¹¹omsuil: onschuldig

Wie meenden bai, dat de boer na t loug was. Maar, o ter blits¹² doar was Holland ien last! Boer deed de deur open: Doe kenze begriepen, dat ik goauw van dij lijve schoot op ston. ‘k Har ien Jantjes buus kroepen wilt.
Of de boer dit zyn har, ik wyt ‘t nijt; moar hij vroug vort: Hou bis tou hier Geert? Ja boer! zee ik sneu¹³, ik wol boer vroagen of ik de schimmelbles moar zol ophoalen?
Proatjes, “gaf mie de Boer ten antwoord, goa moar an dien wark!” Ik lijp as ’n hondje dat de start of sneden was. Dei overloop speet mie drommels.

Pyt. Ja, jonkje; zoo komen de snoepers te pas¹⁴. 

¹² blits: bliksekoater – ¹³sneu: beschaamd of teleurgesteld (M) – ¹⁴snoepers te pas: boontje komt om zijn loontje

Geert. k Was nog moar even weer an ’t wark of doar heurde ik de meid al roupen! Meppie!  Meppie! dou¹⁵ mouste¹⁶ boven komen! t Was of ‘k ijn slag veur kop kreeg, want docht wel wat er gebeuren zol.
Ik trad veur de twaide keer ien de koamer, moar lang zoo borstig nijt as de eerste moal. ’t Zij zoo zee boer, doar is dien loon, Geert! Net vyrtien dagen meer as en n half joar f 67-10 stuver mit nog zes week er boven, en nou kenze dien bizen pakken. k Heb gijn wark meer veur die.
Wat zol Geertman doun. Ik streek het geld op en ging. 
Jong, Pyt! ‘k ken dei t nyt zeggen. k Wol dat er dreimaal veur britst¹⁷ was.

¹⁵dou: Gij (Stads-Gronings)  – ¹⁶mouste: Stads-Gronings?  – ¹⁷britst: Drie keer voor de broek krijgen/geven

Pyt. Ik ken nijt loaten, k mout er wel ien mien voest om lagchen.

Geert. Het was op n zoaterdag dat ik van de Polder vertrok en noa ijn groot half uur te Oethoezen ankwam. Ik nam eerst n slokje veur de schrik en alteroatie¹⁸
en stapte doe noar de bruirs¹⁹ Mozes en Levi, woar ik net van pas kwam, om ’n dikke brutale bol met te helpen neer trekken. 
’t Gelukte hyl goud; hij kwam er fiks te leggen. 
Leipje²⁰ draide hom de kop om, zoodat de hoorns op den grond en de snoet omhoog kwam en dou was t moar raissies²¹  snij over snij! Het byst har al gaauw niks meer te koop.

¹⁸alteroatie: ontsteltenis (M) – ¹⁹bruirs: broers – ²⁰Leipje: Levi – ²¹raissies: eens?

Nou kwammen de lousterjongens²² en de spekvretende lummels, zoo as²¹ men boerenknechten nuimt, op doagen, geliek dit s zoaterdagsoavends voak gebeurde.

²¹as: als – ²²lousterjongens: ?

Levie! Mozes! ryp nou heur zuster Doantje, de koffy his klhoar! 
Phestig, mien wight, zee Leibje! Kom Meppie! en jij handeren, thie geholpe hebt, kom, jij gaat hok mee.” 
En nou nam hij zien pruimtje oet de mond, lag hem op houwblok en dat nou de koffijkan. Mooske nam ok zien proemke, want doe wyst wel Pyt! de baide Jeuden proemen as zwarte Negers, en drukte dei op zien bruirs sloatje. Elk lachte. Was his that, Mozes! wat willen de jongens thaar! that mag vather Abram whete, zee Mozes. 
Dou t koffidrinken doan was, wilde men weer an ’t wark. Eerst nam Levi zien sloatje van ’t houblok en stak hom ien mond. 
“Thie pruim  his toch verthuivel thik geworre”, zee Leib, 
Jij hebt mi toch niet beschageherd²³, Moosje? Sou hij wel kouser²⁴ sijn”. 
Elk begon oet te schotteren van lagchen. Nu, waarachtig! phei Nor dechai en Habakuk”, zee Levi, this toch schande that die beste tapak weggeworpe wordt thoe prhoer! rijp Mozes pheyia maar te fille, en jij beste jongen hou jij er een been vast. Ellek helpe wat, than hebben wij het pheest gaau an de haak.
Een borreltje op ’t eind.“ Nou begon ik eerst over mien thostand²⁵ wat noa denken, Pyt. 

²³beschageherd: oneerlijk doen (sjaggeln) – ²⁴kouser: kosjer – ²⁵thostand: toustand; komt in beide woordenboeken niet voor

Dou begripste wel dat ik lelk ien de pekel zat, en dat ik hier nyt blieven kon: want as men wist, waarom ik weg komen was, den har men mie zoo veul ploagt, dat ik gijn rust of duur har. 
Moar er was nog yn ding, dat mi geweldig muide. Katrientje, Boers Dochter, zag mie lang nijt onverschillig an en ik mog al goud mit heur rementen, doar zag ze nyt lelk om. As ik es mit heur Boer had kennen hebben, dan was, Jandosie! nyt lelk veur Geert Meppie west …. 
Wat zegst er van! 

Pyt. Ik wyt nijt hou duvel dat ’t is. Hou komste, er toch altied zoo gaauw op de neus ien? Ik krieg nog wel sums ’n blousk scheen²⁶ van ’n boeren maid.

Geert. Ja jonktje! ik ben nog al wat bi der hand en al tied plezyrig en vol kwink sloagen, en doar hollen dij lijve schaapkes wel van. 
Altied bes ’s zundags mooi ankled, den is mien hoar net gekamd, gestreken en polka, mien douk zit knap en mien leerzen of stevels blinken as pastelein²⁷ en kroaken as n kikkert. 

²⁶blousk scheen: n blaauwe scheen, een blauwtje lopen – ²⁷pastelein: postelein

Doar bi loop ik nog al wat kwastig²⁸, stukswegs ben zoo as n snieder of ’n muzikant, wyze jong! dat meugen de manlu afkeuren, doar dou k nyt om, moar allijn dij lijvers, dei twei zukke mooije dingen veur de borst zitten ham, en dij meugen t wel zijn, dat men wat lawai slagt²⁹. 

²⁸kwastig: parmantig – ²⁹lawai slagt: lawaai maken

Moar kom! ik mout die verder zeggen hou ’t mit mie ging en woar ik al anlande, doch veurof zeg ‘k die nog, dat ik nooit gyn boeren knegt weer wor. Ik wil mie de leden nijt oet enkander scheuren, en dat moutje hoast doun ien ’t maijen, hooijen en mennen. En de boden, zij wijten heur ijgen best nijt, ploagen elkanders den nog zoo verdonderd dik, dat de ijn of ander er wel deel valt van ofmatting en gijn eten of drinken lust.
De boeren doije dog nooit genog en zy gloepen³⁰ joe wel as scheele Lambert. 
Nee ik wil nooit weer bie de boer dijnen, want nijt bie t vuur al is t nog zoo kold en gijn lamp, ’s morgens veur dag en doag op, en altied dat komdijren³¹, joagen, ploagen. Ik wil heur hond nijt wezen. 
En partei³² geven joe nog gijn spek op de bred; moar dreuge boonen ken je eten, eerappels mit schil en olle drange³³ metworst, of half goar boeschol³⁴ en dunne zoepenbrei.

³⁰ gloepen: strak aanzien – ³¹komdijren: kommanderen – ³²partei: velen  – ³³drange: sterk van smaak, ranzig – ³⁴boeschol: boeskool

Pijt. Moar zeg mie tog reijs Geert Meppie, woar en wat bisze den nou? dat wok wel ys wijten. ’t Is net of ’n grote heer bisze Ien uniform of hijt dat yn lieverai³⁵ ?

Geert. Och, jong! wacht wat, ik zij dij ’t alles wel zeggen; Ik bleef tot an de eerste markdag bie mien Muike Margien, dei aleer ien t Logement []eedt binnenin woont het, in dou stapte ik ien de snik³⁶ of bersie³⁷, zoo as men dat ding nuimt. 
Doar kwam ik in ’t roem tusschen twei velings³⁸ te zitten, regt dikke jongens van [oenzen] lande.

³⁵lieverai: livrei – ³⁶snik: trekschuit – ³⁷bersie: snik voor personenvervoer – ³⁸velings: iemand uit Westfalen (hozeveling Hans Hannekemaaier)

Ik was al gauw mit heur an ’t kallen³⁹, en bie de Doodstil wassen wie af de beste vrunden van de wereld. Zij wassen van Haselunde⁴⁰. En wollen na Onderndam⁴¹, doar schol ze ijn hutte bouwen veur Vreek Krai, Joeng! sprak Hans Bakker, doe wyst nich wat ein prette wie doar bie oens voak habben! Meppie!
Doar hebt si meetkens als baumen, mit gatte zoo dik as ’n stainbil⁴². Der kent nog bol harren, dat ze anne pakt worden. 

³⁹kallen: keuvelen (M) – ⁴⁰Haselunde: Haselunde thans Haselünne, Nedersachsen, op de hoogte van Klazienaveen – Meppen) – ⁴¹Onderndam: Onderdendam – ⁴²stainbil: een koe met een te breed kruis; korte, gezette lui 

Ik vertelde heur ok, dat ik mie as knegt ien de stad wilde verhuren.
O, fort Gert! zee Heinrich, “dan scholste best kunnen [anner baken] bie mienherr Haneman in de Sleemendersstroate, ont ich wais wol, daar komste nich veurgeefs. 
En als jij daar niet te regt kunt komen, zee ijn peredokter⁴³ dei tegen mie over zat, dan moest gij het proberen bij den advocaat v.d. Naat, in de Heerestraat, die verlangt een koetsier die ook tevens lijfknecht kan zijn. 
Ja, rijp ijn kommissie kooper as de jongeman ijn dijnst zogt ien de stad, den wijt ik ok nog ijn bie mijnheer Fiksman in de Roozenstraat. Dei verlangt ’n stalknecht. Hij woont ien ’n hijl groot Loosjement⁴⁴. 
Ik bedankte heur ale vrundlik, en schreef de namen en woonplaats op.

⁴³peredokter: paardendokter, veearts – ⁴⁴Loosjement: logement

Nou wist ik ok as ik ien de stad kwam waar ik lopen mos. Dei poepenmannen⁴⁵ harn ons te Onderndam verloaten. 
In de berzie vol verder van alles veur, goud en tjout⁴⁶ in sums kibbelen den lagchen. De ijn zee dit, de ander dat; moar dan was ter ok weer doodstil. Zoo kwam de snik (want zoo ’n ding is t toch) an de stad en lag bie t snikhoes stil. 
Elk stapte er oet en dat maar vort zoo gauw hij kon. Yn olle bep mit n ventje bleef er ein, om er binnen de stad oet te goan. 

⁴⁵poepenmannen: Duitsers; poepenland: Duitsland – ⁴⁶tjout: slecht

Ik stapte de Ebbenstroat op en plaisterde bie M. Doar nam ik n glas brandewien mit sukker, en dronk ijn potje koffi. Dat pastte mie hijl goud: want ik mos op passen, dat ik nijt an ’t levijven⁴⁷ kwam en dou poetste ik mie ter deeg. Meppie was wel bie der hand.

⁴⁷levijven: laveren

Nou ging het verder de stad Groningen ien noar de Sleemenderstroat. Doar wees men mie het hoes van mijnheer Hanneman. De maid deed open en brogt mie bie hom.
“Goijendag, mijnheer!” zee ik. “K wol mie wel bie joe besteden ast kon”.
“Dan kom je goed van pas. ’t Is toch heel drok”, kreeg ik ten antwoord. “Het steekt mij niet naauw op een knecht of twee. Gij kunt alle week zes gulden verdienen”.
Dat is ’n boudel, docht ik. “Nou goud” zee ‘k “en kost tou!”
Geen kost noch inwoning. Dat is minder, molpelde ik.
“En wordt ik den Heerenknecht? doar is mie om te doun”, vroug.
“Wel zeker, goede vriend!”
“Moar, mienheer! As k vroagen mag, wat mout doun?”
“Wel immers, niets anders dan met de kar het straten vuil en den drek weg te halen.”
O, dan zal ik drekmennersknecht worden! ryp ik.
“Juist, myn jongen!”
“Wel, wel! is mien heer den drekmendersboas?”
Ik ben Aannemer, Pachter van de straatvuilnis; maar aan ’t werk doe ik in ’t geheel niets”.
Nee, nee “mien heer Haneman den wil ik bie joe nyt dynen, k goa lijver noa yn ander”.
Da moet jij weten,“ sprak de Heer, dei mi anders hyl goud veurkwam. 

Ik vertrok, beet mie op de lippen en vlukte doezendmoal op de stinkende poep, dei mie zoo de loer drait har.
Kom Geertman! sprak ik hard op, nou moar nou de Roozenstraat!
Ik klopte doar bie ijn hijl groot palais an. O. Pijt! wijster nijt van, wat ’n hoes!
Yn hijl mooije maid (Ik kon ’t nijt loaten of ‘k lachte heur an) deed de deur open. Ik vroug of mien heer thuus was? Ik mos toch wel yn beetje anders proaten.
“Ja vriend!” zee dat oardig dinkje, “moest gij Mijnheer spreken? Wie moet ik dan aanmelden?” “De boerenknecht Geert Meppie van de Polder.”
“Geert Meppie van de Polder”, herhaalde zij glimlagtend en ging haastig heen. Al spoedig wenkte zy mie en lyt mie ien eene koamer treden. Doar zag ik ’n hijje boudel bouken en koarten en ofbeeldsels van allerlei boerengerydschop. Yn heer kuijerde de koamer op en neer, mit ’n bouk ien de hand. 
“Goedendag mijnheer! zee ik, “hoe geet het!”
Heel wel, jongeman! Wat is er van uwe dienst?
“Ik wilde mie wel by mienheer Fiksman hier ien dit groote loseement verhuren as stalknecht,” sprak ik.
Verboasd zag de heer mie an. Eindeliek vroug hij: “Wie heeft u hier heen gewezen, lieve vriend?”
“Een man, die van de morgen in de schuit zat; ’t was een kommissie kooper.”
“O, zoo! …. Men heeft u misleid, jonge man! Hierin de geheele straat en denkelijk wel in de geheele stad, is er geen die dus heet. Ik houd mij met geheel andere zaken bezig, dan met het besturen van een Logement,” sprak die regt vriendelijke heer.
Ik verzocht hom mie niks kwalijk te nemen. En toen zei hij: “O, gansch niet, vriend! Het ga je wel!”
Dit was het zain te vertrekken, en ik ging ok hier van daan; bitteren wrok koesterende tegen de kommissiekooper, die ik zoo veul vouten ien den grond wenschte als hij korrels koolzoad ien zien stoalpuil⁴⁸ har.
Ien de gang vroug ik het Mooije Mietje, de maid dei mie ok weer oet lijt, nog even wat heur heer omhans had⁴⁹ !
En woarachtig Pyt! Ik was ien ’n Provesters⁵⁰ hoes west!

⁴⁸stoalpuil (M): zakje voor monster van granen enz – ⁴⁹omhans had: omhanden had, een beroep uitoefenen (M) – ⁵⁰Provesters: professor

Pyt. Heere git jong! wat ham ze die dog op koar had!

Geert. ‘k Wol ’t nog rijs yn moal woagen, en k lijp noadat k mie lang ophollen har bie ’t groote mart non de Heerestroat, zoo as de peredokter mie op geven har; want zuk volk lugt tog nijt, docht ik.
Nou koman! Daar kwam ik bie ijn wit hoes. Er stond boven de deur, mit vergulde letters: “Mr. Coert Filip van der Naat”.
Ik zee non bie mie zulf: Meppie, Meppie! pas nou op datte die nyt versprekze, as ’t wief rys⁵¹ zelf de deur open deed.
En verdold⁵²! gebeurde net zoo, noa dat ik anscheld har. Ik moakte ijn koppelment⁵³, net zoo knap as ’n dansmeester en zee doar bie: “Goeijendag, Mevrouw nog wel?” en gaf heur ’n kus op de wang, zoo as de grootelu doun, as ze elkander verwelkomonen. Dat het mie doomdies⁵⁴ Johans leert.

⁵¹rys: eens – ⁵²verdold: waarachtig – ⁵³koppelment: kompliment – ⁵⁴doomdies: dominee 

O, zij was zoo wel ien heur schik en nuimde mijnheer welkom! Is mijnheer V.d. Naat thuus, mevrouw? Om U te dienen, mijnheer! zee ze, UEd gelieve maar in de kamer te gaan”. 
Doch doar kwam mijn heer al snel anstappen, mit ’n lange streep papier ien de hand. Hijl koppelmenteus  vroug hij mie: “Moet ik mijnheer de maat nemen vorn een nieuwe rok of paletot⁵⁵?
” Wat blits⁵⁶! ben ik hier niet bij den advocaat …..

⁵⁵paletot: ? – ⁵⁶blits: bastaardvloek voor bliksem

Verzoek excuus! kreeg ik ten antwoord “in het huis van Mr. Kleermaker v.d. Naat, wel bekend.
De advocaat woont hier naast.
“Doezend donders! dei verlapte peredokter! Den is mien heer snieder?”
“Verdoumde kerel!“ zee hij, “pak je weg!”
Ik groute mit de woorden: “dag boas!”
Nou marsch maar! An hollen dut verkreegen, docht ik en stapte de stoup op.

Doar stond ik veur de deur van ’n groot mooi heeren hoes, en pakte weer de schel; moar ‘t hemd trilde mie veur mien achterborst. Har ‘k schuld?  ‘k Waster al zoo voak noar afkomen.
De deur ging open en ‘k vroug vort: “Woont hier yn advocaat?”
“Ja, vriend”, zee de maid, moet je mijnheer spreken.
Juust mien wichtje! doar is mie om te doun.”
“Kom! Ga dan maar met mij.” Wie stapten ijn hyl lange gang deur dei flourt⁵⁷ was mit groote blouwe en witte flourstynen. O, Pyt liekt mooi.

⁵⁷flourt: vloer

De maid bleef veur ’n deur stoan en zee: Hier is ’t kantoor; klop je maar an”.
Ik tikte mit de knokkel van mien lange vinger van de regterhan drei moal op de deur (dat hek ok van Johans leert) en t was Binnen!
Ik ient kantoor! Doar zatten drei klarken, dei even mit ’n gloep non mie keken en dou weer vort schreven.
Mijnheer vroug: Wat is er van uwe dienst, jong man.
Niets, mijnheer”, sprak ik.
“Ik wilde mijnheer wel dienen als koetsier en mevrouw als lijfknecht”.
De advocaat glimlachte en zee: “Juist van pas; moar dan moet je ’t accoord maken met mijne vrouw. Ik houd mij met die zaken niet op.
Kom Jonas! wijs jij den jongman even de kamer van Mevrouw.”
’t Is wel mijnheer! antwoorde ijn snoar⁵⁸ klarkje en stak de pen achter ’t oor. Doe malle gek, docht ik; maar ik zee ‘t nyt.  Nou ging weer non veuren tot wie bie n brijde trap kwammen.

⁵⁸ snoar:  mager

Ga je hier moar op, zee ventje en ien t weer hen goan voegde het mie nog tou mit de vinger de neus: Pas op! vooral beleefd.
Ik tikte weer an de deur en har mien houd al onder de linker arm, anders kon ‘k ja mit mien regter gijn koppelment maken.
’t Was weer; “Treedt maar binnen!” O, doar zag ik zoo ’n mooije Mevrouw zitten. Dei was eerst ’n koppelment weerd. Ik deed t ok zoo goud as k leerd har.
Mevrouw vroug mie, net as Mienheer, moar hijl vrundelijk mit ’n lachengd mondje: “Wat is van uwe dienst jongeman?” Ik sprak: “k Wol mie hier graag als koetcier verhuren en als lieve knecht van Mevrouw”.
Ei ei! Waar kom je van daan?” “Van de Polder Mevrouw!” “En hoe is uw je naam?” “Geert Meppie, Mevrouw!” 
“Geert Meppie!” herhaalde zij en kniffelde⁵⁹.

⁵⁹kniffelde: gniffeln, in de vuist lachen 

“Waar zijn uwe getuigschriften?”
“Wie hebben op t land giene getuigschriften noodig mevrouw. Mijn werken doen is mijne aanbeveling.”
“Zoo” zee zij.
“Nu, ik zal t eens proberen. Gij schijnt nog al wat vlug en handig te zijn, en kunt zeker goed met paarden om gaan?” “Opperbest, Mevrouw!”
“Wat moet je dan verdienen, Meppie boven kost en, inwoning en bewasschen?”
“Honderd vier gulden in ’t jaar en een handpenning van drie gulden er boven Mevrouw!”
“Heel goed. En as je best op je zaken past, en dat moet je, dan steekt het mij geheel niet naauw, voor zakgeld zal ik dan wel zorgen.”
“Oppassen wil ik zoo goed ik kan Mevrouw! Er zal niets op mie vallen te zeggen. En wanneer moet ik nu in dienst, Mevrouw?
Hoe eer hoe liever, al wil je ook dadelijk blijven.
Den wil ok moar blieven. Mien kist en kleeren ken ik wel mit de schippers bestellen.”
“Heel goed”, zeide nu de Mevrouw en schelde, dat het klonk deur t gansche hoes.
Ylins ging de deur open en de maid vroug vroug: “Wat belieft Mevrouw?”
“Deze jongman komt bij ons dienen. Jij moet hem maar wat op disschen want hij heeft zeker vandaag nog niet veel gegeten, en in t vervolg kunt gij hem wel wat onderrigten, hoe hij handelen moet.”
“t Is wel Mevrouw!” antwoordde de meid en wenkte mij haar te volgen.
Nou was Meppie bie twee maiden ien de keuken, doar ferm wierd opgeschafd⁶⁰.
‘K at fiks, want t was al vief uur. Mannetje! ‘K was regt ien mien schik en al rasjes met de baide maiden ien kunne⁶¹. Wat wassen neischierig! En dou k heur zee hou ik hijtte, lachtten zij, dat heur de lever schudde.
Moar nog veul meer dou ik vertelde wat mie al overkomen was en dou k van Mr kleermoaker sprak wissen ze heur gijn road.

⁶⁰opgeschafd: opgeschept – ⁶¹ien kunne: kunde/kunne (M) in de kunde komen = vertrouwelijk met iemand worden

Dei ijgenste oavend het de koamermaid t nog an Mevrouw verteld, dei t nooit zoo mooi heurt har en er traanen om lacht.
O, Pyt! ‘k heb ’t nou zoo mooi, wijst nijt half. k Begeer t nooit beter.
‘k Mout twee peren⁶² poetsen, zukken as toe nog nooit zijn heste Jonktje! doar heb ‘k groot plezyr an zy binnen zoo mak as lammer en zijn nijt kwoad.
Mienheer rit hoast nooit, dei is altied op t kantoor of an t plaiten.
Mevrouw gait zoo veul te meer oet. Den zit ik op de bok hijl hoog; moar sums zit ik ok wel noast heur ien de foargon⁶³. O, kerel! den ben ‘k wies. Ik mout Mevrouw ok ien de koets helpen en van achteren mit mien platte hand tegen de neers⁶⁴ ansteunen en wat noazen⁶⁵. Dat mag ‘k yvig⁶⁶ geern doun; Pyt! t Is ter zoo pol zoo pol⁶⁷!
G H Buining

⁶²peren: paarden – ⁶³foargon: phaeton? – ⁶⁴neers: achterste – ⁶⁵noazen: nusseln = dralen, langzaam werken, met de vingers in iets woelen – ⁶⁶yvig: ijzig, ijbals, aibels – ⁶⁷pol: pol (M) =mollig = bol = rond; (tL) gevuld 

___________________________________________________________

(M) = H. Molema: Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19^de Eeuw – 1887
(tL) = K. ter Laan: Nieuw Groninger Woordenboek – 1929

___________________________________________________________

Naar De Roare Raize, versie van Kunna Torringa