| ___________________________________________________________ |
07-10-1993 Nieuwsblad van het Noorden, donderdag
Zeehond doolt nog door binnenwateren
WINSUM — Ook vanmorgen is een poging om een verdwaalde jonge zeehond te vangen mislukt. Medewerkers van de zeehondencrèche Pieterburen hadden bij Schaphalsterzijl een net op de bodem van het Winsumerdiep gelegd.
De bedoeling was om het dier daarmee te vangen, op het moment dat het er overheen zou zwemmen. Maar dit mislukte. De zeehond ontkwam en zwom het Reitdiep in. De bedoeling is nu om hem in de sluis van Electra te vangen.
De vijf maanden jonge zeehond, die gistermiddag om half vijf in het Boterdiep bij Zuidwolde werd ontdekt, is inmiddels een trekker van jewelste geworden.
Honderden mensen trekken achter de groep vangers aan. Terwijl de zeehond, die vermoedelijk over de zeedijk is geklommen en zo in het Noordgroninger kanalen- en marengebied is terechtgekomen, de weg terug richting Waddenzee trachtte te vinden, deden medewerkers van de zeehondencrèche vergeefse pogingen hem te vangen. Toen het dier Onderdendam had bereikt, staakten ze hun werkzaamheden. Vanochtend is de ‘jacht’ heropend.
| ___________________________________________________________ |
08-10-1993 Nieuwsblad van het Noorden, vrijdag
Kans op overleving klein voor zeehond
ELECTRA — De zeehond, waarop sinds woensdagavond jacht’ wordt gemaakt door medewerkers van de zeehondencrèche Pieterburen, heeft weinig kans de winter te overleven, zelfs al weet hij de Waddenzee te bereiken. Opvang en verzorging in Pieterburen zou het beste voor hem zijn. Het gewicht van het jonge dier wordt geschat op 15 kilo, terwijl dat in deze tijd zo’n 35 kilo moet zijn. Dat gewicht is nodig om – interend op zijn vet – de winter door te komen. Vermoedelijk is het danig verzwakte zeehondje in september via de sluizen van Delfzijl in het Eemskanaal beland. Pas woensdag werd het bij Zuidwolde gesignaleerd. Door het Boterdiep en het Winsumerdiep kwam het in het Reitdiep terecht. Drie pogingen om hem te vangen mislukten.
| ___________________________________________________________ |
08-10-1993 Nieuwsblad van het Noorden, vrijdag
Mislukte jacht op verdwaalde zeehond
ELECTRA — Nog steeds is het team van de zeehondencrèche Pieterburen er niet in geslaagd de verdwaalde zeehond die in de Groninger kanalen zwemt, te vangen. De poging om zeehond in de sluis bij Electra te onderscheppen, liep uit op een totale mislukking.
De zichtbaar uitgeputte zeehond wordt al vanaf woensdag opgejaagd toen het voor het eerst werd gesignaleerd in het Boterdiep in Zuidwolde.
Even was er paniek toen de zeehond gisterochtend rond half tien in het Winsumerdiep ter hoogte van de brug Schaphalsterzijl aan de netten van het crèche team ontsnapte.
Via het Reitdiep zwom de vijf maanden jonge zeehond in de richting van Electra.
Het gemaal De Waterwolf vormde een groot gevaar voor het dier.
Door de zuigkracht van het gemaal zou de zeehond mogelijk tegen de roosters verpletterd kunnen worden.
Om problemen te voorkomen werden op verzoek van het crècheteam de pompen tijdelijk stilgezet. De sluis bij Electra was een locatie bij uitstek om de verdwaalde zeehond te vangen.
Vanuit het Reitdiep kon de zeehond daar twee kanten op. De kans dat de zeehond niet de sluis, maar het Kommerzijlsterriet richting Kommerzijl zou inslaan was groot. Om dit te voorkomen werd de ingang van het Kommerzijlsterriet afgesloten door een klein bootje. Toen de zeehond naderde sloeg de bemanning van het bootje wild met de peddels op het water om het beest richting de sluis te jagen.
De zeehond, blijkbaar niet onder de indruk, trok zich niets aan van het geweld en dook zo’n vijftig meter achter de boot op in het Kommerzijlsterriet.
Hiermee kon het grote net, dat het rampenteam uit Pieterburen bij de sluis had neergelegd om de zeehond te vangen, weer worden opgeruimd. Nadat de zeehond het Kommerzijlsterriet in was gezwommen, wist de bemanning van het bootje de zeehond weer terug te drijven naar Electra. De hoop die ontstond om de zeehond alsnog de sluis in te drijven was echter van korte duur.
Zonder te aarzelen koos het dier de weg waar het even te voren vandaan kwam, het Reitdiep richting Winsum.
De zeehond is woensdag vermoedelijk over de Zeedijk geklommen en zo in het Groninger kanaalwater terecht gekomen.
Lenie ’t Hart van de zeehondencrèche Pieterburen zegt dat het zaak is de zeehond weer zo snel mogelijk weer in het waddengebied te krijgen. “Een zeehond hoort niet thuis in zoetwater. Op langere termijn kunnen ze daar niet overleven.”
| ___________________________________________________________ |
09-10-1993 Nieuwsblad van het Noorden, zaterdag
Kritiek van dierenarts op jacht verdwaalde zeehond
WARFHUIZEN – Zinloos gejaag waarbij niet gedacht is aan het welzijn van het dier, maar alleen maar aan spectaculaire publiciteit. Zo omschrijft dierenarts J.F. Kotter uit Warfhuizen de actie van het zeehondencrècheteam uit Pieterburen, dat sinds woensdag de verdwaalde zeehond probeert te vangen.
Na donderdagmiddag is er geen enkel spoor meer van het dier gesignaleerd.
Kotter, die donderdag aanwezig was bij de vangpoging bij Electra, vindt dat er sprake is geweest van een ware jachtpartij op de zeehond.
Volgens de dierenarts uit Warfhuizen was duidelijk te zien dat de zeehond zeer gespannen en vermoeid was. “Ik ben geen specialist op het gebied van zeehonden, maar dat was voor mij wel duidelijk. Het hele lichaam van de zeehond was vaak aan de oppervlakte te zien en het beest zwom en keek voortdurend onrustig heen en weer.
Bovendien belandde het donderdag bij Electra bijna in een fuik.”
Volgens Kotter is de zeehond niet gebaat met de constante achtervolging.
“Dit heeft hem alleen maar uitgeput,” aldus de dierenarts. Kotter is van mening dat het veel zinvoller was geweest de verdwaalde zeehond met rust te laten. “Mogelijk was de zeehond door gewoon met de stroming mee te zwemmen in het Lauwersmeer terecht gekomen. Dan is het beest al weer een eind op de goede weg.”
Volgens Kotter waren de acties van het crècheteam gedoemd te mislukken. “In een open kanaal vang je de zeehond nooit.”
Lenie ’t Hart vindt dat Kotter niet goed op de hoogte is van de actie van het crècheteam.
“Hij is alleen maar bij Electra geweest en verder heeft hij zijn gezicht niet laten zien. Als hij de volgende keer weer zijn mond opendoet, kan hij beter eerst bij ons informeren hoe het werkelijk zit.”
Volgens de ‘zeehondenmoeder‘ is er zelfs nooit sprake geweest van vangpogingen. “Door de zeehond te achtervolgen hebben we alleen maar geprobeerd hem voor gevaar te behoeden.”
| ___________________________________________________________ |
11-10-1993 Nieuwsblad van het Noorden, maandag
Swiebertje ontsnapt weer
LEEK — De zeehond Swiebertje, die al een week een tocht maakt door de provincie Groningen, is vanmorgen gesignaleerd in de haven van Leek. Het dier lag om zeven uur heerlijk te slapen op de steiger van de rondvaartboot.
Onder leiding van Lenie ’t Hart van het zeehondencentrum in Pieterburen, is het kanaal bij de haven met een net afgezet zodat Swiebertje het Leekstermeer, waar hij gisteren plotseling opdook, niet meer kan bereiken.
Enkele tientallen mensen, onder wie een groep duikers van de brandweer uit Groningen, hebben gistermiddag en -avond drie maal tevergeefs geprobeerd de zeehond te vangen.
Volgens ’t Hart is de haven van Leek te groot voor een nieuwe poging. “We hopen dat hij een klein diepje inzwemt of dat hij vannacht weer op de steiger gaat liggen.”
| ___________________________________________________________ |
12-10-1993 Nieuwsblad van het Noorden (Stad en Haren), dinsdag
Zo te zien is alles goed met Swiebertje
LEEK — Een belangstellende boer roept vanaf de hoge zetel van zijn tractor in onvervalst Westerkwartiers dialect: “Bist veul te loat. Ze heb’m em al vong’n.“
De dolende zeehond — door creatieve journalisten van deze krant al Swiebertje gedoopt— werd gistermorgen vlak voor half twaalf eindelijk gevangen.
Na een zwerftocht van bijna een week zwom Swiebertje in het Molenwijkje, een zijkanaal van het Leeksterhoofddiep, in een net en werd hij door vijftig brandweerlieden en vrijwilligers uit het water gehesen.
Op het pad langs het Molenwijkje in de richting van het Hoofddiep loopt een colonne brandweerlieden, onder leiding van een trotse commandant Cor van der Veen. Zijn hoofd wordt gesierd door een blauwe alpinopet. “Jazeker,” zegt hij jubelend, “de brandweer heeft hem te pakken gekregen.”
De in vol ornaat gestoken brandweermannen beamen dit volmondig. Een mooie klus, oordelen de rampenbestrijders. “En hij is goed gezond, hoor,” weet Van der Veen te melden.
Directeur Lenie ’t Hart van de zeehondencrèche Pieterburen is opgelucht dat Swiebertje — 3,5 maand oud en 15 kilo zwaar — na zijn wilde tocht door de Groninger maren en kanalen terecht is. Ze heeft haast, zo is in haar gezicht te lezen als ze het autoraampje open draait.
Swiebertje, die achter in de auto in een rieten mand zit, roert zich. De verloren zoon wordt eerst naar Pieterburen gebracht, waar zijn gezondheid wordt gecontroleerd en hij eindelijk weer eens mag genieten van een maaltje verse vis.
Lenie ’t Hart bevestigt na haar vluchtige eerste onderzoek de bewering van brandweercommandant Van der Veen. “Zo te zien is alles goed,” laat zij weten.
In de verte staat nog een klein groepje mensen opgewonden met elkaar te praten. Van de grote menigte die zich zondagmiddag op het landgoed Nienoord had verzameld, is geen sprake meer. Een volgeladen vuilnisbak met koffiebekertjes en plastic bakjes herinnert aan de vermoeienissen van de afgelopen uren. Op het fietspad nadert een stel schooljongens. Hun blik zwerft nieuwsgierig over het tafereeltje op de wal van het Molenwijkje. “Is ‘ie al gevangen?” klinkt het dan teleurgesteld. “Waren we nou maar niet naar school gegaan.”
De ‘jacht‘ op Swiebertje heeft bijna een week geduurd. De zeehond dook vorige week woensdag op bij Zuidwolde. Hij was zijn redders eerst te slim af bij de sluis Den Deel bij Onderdendam. Een tweede vangpoging bij Schaphalsterzijl mislukte opnieuw: hij ontkwam en zwom het Reitdiep in. Bij het gemaal Electra was de zeehond donderdag wederom te gewiekst. Zondag dook hij opnieuw op, dit keer in het Leekster Hoofddiep.
Opnieuw gingen de medewerkers van de zeehondencrèche en de vele vrijwilligers aan het werk. Twee duikers van de brandweer uit Groningen werden opgetrommeld om de vangers bij te staan. Tot drie keer toe ontsnapte Swiebertje, om vervolgens prinsheerlijk op een steiger in de haven van Leek te overnachten.
Visser P. van Esch is helemaal gecharmeerd geraakt van Swiebertje. “Hij is zo leuk, als hij je aankijkt met die oogjes.” Theo van Nugteren vindt dat hij eerder sluw kijkt. “Ik vond het leuk,” blikt hij terug op de reddingsactie. “Dit maak je niet elke dag mee.”
Wethouder Paul Dix van Leek is ook nog steeds present. Hij heeft en passant her en der ‘wat hulp gemobiliseerd’: de brandweer gebeld, koffie en gehaktballen laten aanrukken en sloper Jager uit Midwolde om netten gevraagd.
“De mensen van de zeehondencrèche hadden zelf beter de gemeenten om hulp kunnen vragen,” vindt hij. “Wij kunnen immers veel sneller iets op poten zetten.”
Om het ze in de toekomst wat makkelijker te maken, heeft hij Peter Wans voort van de crèche voor de zekerheid maar een telefoonboek van de provincie Groningen cadeau gedaan.
Wanneer een handjevol achtergebleven redders met elkaar staat te delibereren over wanneer ze met een bus naar Pieterburen gaan om te kijken hoe de verloren zoon het maakt, zint Dix alvast op manieren om de dolende zeehond voor altijd aan Leek te verbinden. Adoptie misschien, of de naam geven van een bekende Leekster, de wethouder weet het nog niet. “Swiebertje?,” reageert hij quasi-geërgerd, “nee hoor, dat is niks.”
| ___________________________________________________________ |
12-10-1993 Nieuwsblad van het Noorden, dinsdag
Columnist Blom
Rodeo
Op het moment dat hij ’s middags om half vijf de wal op zou klimmen om overnachting te vragen in het – overigens tochtige – dierenasiel te Zuidwolde (Gr.), werd hij ontdekt: De Jonge Zeehond Van Vijftien In Plaats Van Vijfendertig Kilo.
Het was woensdag 6 oktober. Het was in het Boterdiep.
Vervolgens kreeg zijn leven een bijzondere dimensie: hij belandde op het verlanglijstje van Lenie ’t Hart. Die verzamelt de beesten niet alleen voor haar crèche in Pieterburen, die jaagt ook op ze. Verzamelen en jagen, zo leefde eertijds De Eerste Mens. Na vijf dagen eerder knullige dan efficiënte achtervolging door tientallen pelsjagers moest het dier zich gisteren helaas overgeven in een doodlopende zijtak van het Leekster Hoofddiep.
Alsof ’t Hart al vroeg aanvoelde dat een dergelijke drijfjacht haar Noord-Groninger instituut wel eens niet geliefder zou kunnen maken, konden we vrijdag in de krant lezen: ‘Kans op overleving klein voor zeehond‘. Het beestje zou de winter niet overleven, want het was niet zwaarder dan 15 kilo en 35 is normaal voor deze tijd van het jaar. De bron van deze informatie ligt voor de hand.
De conclusie ook: ‘Opvang en verzorging in Pieterburen zou het beste voor hem zijn.’ Is zoiets nu wat je noemt ‘een waterdicht alibi’?
De voor de publieke opinie lucratieve schatting van het gewicht vond op donderdag plaats. Je vraagt je af hoeveel kilo het arme, opgejaagde beest vervolgens in snel tempo verloren heeft. Door de pelsjagers gedwongen heeft hij zwemmend dagelijks afstanden afgelegd die een vakantievierende familie in een motorkruiser meer dan voldoende zou vinden.
Ik vind dit van Een Wreedheid Die Er Niet Om Liegt. Ik vind dit getuigen van Een Mentaliteit Die Lang Niet Deugt.
Wat een hebberigheid. Alle zeehonden moeten meteen naar Pieterburen. Dood of levend. Je zou je ook heel andere taferelen kunnen voorstellen. Dus iets totaal anders dan dagenlang schreeuwende kerels, geronk van auto’s en buitenboordmotoren, gezwiep van netten.
Met daar tussen een doodsbenauwd beest. Waarom is ’t Hart niet in een kano gestapt, is ze niet rustig achter de zeehond aangepeddeid? Met behulp van een pot zure haring of zo had ze een relatie kunnen opbouwen.
’t Hart had samen met die zeehond op de steiger van de Leekster rondvaartboot moeten slapen. In alle stilte. Zonder camera’s. Dan had die zeehond zijn hart aan haar verpand en was hij vrijwillig meegegaan naar Pieterburen. Hij zwemmend, zij pedddelend door de herfstige maren. Een idylle. Twee streepjes over de verder volstrekt vlakke waterspiegel.
Definitief door de mand viel ’t Hart wat mij betreft in de krant van afgelopen zaterdag.
Daarin werd dierenarts J.F. Kotter uit Warfhuizen opgevoerd die zijn walging omtrent de drijfjacht niet onder stoelen of banken stak.
Kotter kwam bij Electra even kijken en zag een radeloos dier heen en weer zwemmen. Bovendien constateerde hij dat de pogingen van het ‘crèche-team’ de zeehond in open water te vangen volstrekt ridicuul waren. Maar van dergelijke getuigen is mevrouw ’t Hart niet gediend. Het opzienbarende geknoei met netten en dergelijke moest helemaal niet beschouwd worden als vangpogingen, aldus de ‘zeehondenmoeder‘. Daar was nooit sprake van geweest…
“Door de zeehond te achtervolgen, hebben we alleen maar geprobeerd hem voor gevaar te behoeden.”
Drie dagen later werd de inmiddels uiteraard volledig uitgeputte zeehond alsnog gegrepen.
Een natte, zielige rodeo. Binnen de zorg om dieren zie je momenteel de misstanden net zo welig tieren als binnen de zorg om mensen. Niet de belangen van de hulpbehoevende dieren respectievelijk de hulpbehoevende mensen staan centraal. Het gaat om de belangen van de ‘verzorgers’. Om hun imago. Om hun geld uiteindelijk. Zie wat de dieren betreft de zeehonden van Pieterburen. En tevens de olifanten van Emmen.
| ___________________________________________________________ |
19-10-1993 Nieuwsblad van het Noorden (Stad enHaren), dinsdag
Van dag tot dag Leny ’t Hart
Donderdag komt Leny ’t Hart van de zeehondencrèche in Pieterburen een lezing vezorgen in ’t Vinkhuys. Aan de hand van dia’s vertelt ze dan over de zeehonden in de Waddenzee en Pieterburen en zal ongetwijfeld verhalen over zeehond Swiebertje die vorige week in de Groningse binnenwateren werd gevangen. Aanvang 20.00 uur; entree een gulden.
| ___________________________________________________________ |
09-11-1993 Nieuwsblad van het Noorden, dinsdag
Dolende zeehond weer de wijde wereld in
HOLWERD — De beide kisten staan hoog en droog op de Hoge Wier, een zandplaat in de Waddenzee ten zuidwesten van Ameland. In één ervan zit de dolende zeehond Herman. Hij roert zich behoorlijk. Met zijn neus omhoog snuift hij gretig de frisse lucht op.
Leekstermeer-visser P. van Esch uit Matsloot haalt trots de schuif omhoog, zodat de zeehond over de zandplaat naar het water kan schuifelen. Eerst wat onwennig, maar dan zienderogen driester zwemt Herman de wijde wereld in.
Een Leekster delegatie – brandweerlieden en vrijwilligers, aangevoerd door wethouder P.L. Dix – was gistermorgen met de medewerkers van Zeehondencrèche Pieterburen meegereisd om Herman uit te zwaaien. De koene ridders uit Leek waren er op 11 oktober in geslaagd de zeehond in hun netten te vangen, vlakbij het Leekstermeer. Herman, door deze krant al snel omgedoopt tot Swiebertje, had toen een zwerftocht van een week achter de rug door de Groninger binnenwateren. Pogingen om de snoodaard te vangen, mislukten keer op keer.
De dolende zeehond heeft ‘en passant’ de harten van zijn redders gestolen. Al na enkele dagen in de crèche kreeg hij bezoek van de nieuwbakken zeehondenvangers. Tot hun grote opluchting koos hun hartedief niet in zijn eentje het ruime sop. Hij werd vergezeld door de even oude Kim, die als ‘huiler’ uit de Dollard was gehaald.
Het duo is door kapitein J. Smit met het schip Krukel – van de directie Natuur, Bos, Landschap en Fauna Friesland van het ministerie van Landbouw, Natuurbeheer en Visserij – naar de zandplaat gevaren. Bij eb verblijven hier volgens Smit tussen de 25 en tachtig soortgenoten.
Herman is tijdens zijn vier weken durende verblijf in Pieterburen maar liefst twintig kilo aangekomen. Net als Kim woog hij rond de 42 kilo, toen hij gisteren werd uitgezet.
“Speknekken,” schold crèchemedewerkster Lies Vedder gekscherend. Het dier heeft volgens haar voldoende vet om de voedselarme winter te doorstaan. Zijn dolle tocht door het zoete binnenwater heeft hem in het begin wat darmklachten opgeleverd, verder gaat het volgens Vedder prima met de Waddenzee-bewoner.
| ___________________________________________________________ |
Naar Electra: diefstal, ongelukken, riet, zeehond e.d.