| ___________________________________________________________ |
12-10-1991 Nieuwsblad van het Noorden, zaterdag
Scheurtjes in het boerenfront
Met het oog op de boer door Joop Boertjens
De Nederlandse akkerbouwers zijn opnieuw in rep en roer. Deze keer gaat het niet in de eerste plaats om het sombere toekomstperspectief van de akkerbouw. Iedereen is er zo langzamerhand van overtuigd dat binnen tien jaar na nu, één op de drie akkerbouwers in ons land gedwongen zal zijn te stoppen. Er is echter een groot verschil tussen ontwikkelingen constateren en deze accepteren. Duidelijk is dat de noordelijke akkerbouwers voorlopig nog niet van plan zij om zich als schapen naar de slachtbank te laten afvoeren.
De discussie die momenteel in akkerbouwkringen wordt gevoerd richt zich vooral op de vraag met welke middelen de politiek moet worden bijgestuurd. Is het oude vertrouwde actiemodel waarin de trekkerblokkades centraal staan nog zinvol? Of moet er worden gekozen voor het overlegmodel waarbij de boerenlobby zich meer achter gesloten deuren afspeelt?
Directe aanleiding voor het oplaaien van deze discussie is de blokkade van hotel Lauswolt te Beetsterzwaag. De actievoerende akkerbouwers slaagden er in om via deze onverwachte operatie een gesprek af te dwingen met Landbouwminister Bukman en de Europese Landbouwcommissaris MacSharry. De actievoerders, beter bekend als de “Groep Emmeloord”, spraken ongeveer anderhalf uur met de beide landbouwtoppers over een aantal alternatieven voor het huidige beleid. Minister Bukman zegde de actievoerders een vervolggesprek toe waarna de actie werd beeïndigd. De actievoerders keerden daarna tevreden huiswaarts: er was uiting gegeven aan hun onrust, er was een gesprek geweest en het was niet uit de hand gelopen. Kortom: een goede actie, was hun conclusie.
Zoals gezegd was deze actie georganiseerd door de zogenaamde “Groep Emmeloord.” Deze groep kan het best worden omschreven als de harde kern die in stand is gehouden na de grote akkerbouwacties van voorjaar ’90. Dit actiecomité, dat is gegroepeerd rondom de zogenaamde ‘Bende van Vijf, komt regelmatig bijeen.
Meestal te Emmeloord, vandaar de naam. Een deel van de leden of aanhangers van deze groep is aangesloten bij een landbouworganisatie. Toch kenmerkt de “Groep Emmeloord” zich vaak door ongezouten kritiek in de richting van het Landbouwschap en de landbouworganisaties.
Het is dan ook niet erg verwonderlijk dat er vanuit de georganiseerde landbouw wel eens wat korzelig wordt gereageerd op de optredens van deze actievoerende akkerbouwers. In een radio-commentaar gebruikte Groninger Mij voorzitter M. Calon het woord “zinloos”. Een en ander leidde tot forse discussies binnen de organisaties.
Daarbij gaat het vooral om de vraag of een actie zin heeft, ook al is die niet breed gedragen en niet ondersteund door de organisaties. Mijn stelling is: een actie kan nut hebben, ook al is er geen zichtbaar effect. Met andere woorden, als degenen die aan een actie meedoen zelf het idee hebben dat deze actie nuttig is geweest dan is dat zo, ook al is het effect niet meteen meetbaar. Dat met een blokkade-actie in Beetsterzwaag niet meteen het landbouwbeleid wordt omgegooid zullen de actievoerders ook niet hebben verwacht, maar enige publiciteit en een gesprek is voldoende, voor wie geleerd heeft om met weinig tevreden te zijn.
| ___________________________________________________________ |
Naar Boerenprotesten 1991