___________________________________________________________

12-02-1986 De Hogelandster, woensdag

“Marneprijs” voor de tweede keer uitgereikt

Vrijdagmiddag¹ heeft de Stichting “Marnefonds Land- en Tuinbouw” in Wehe-den Hoorn voor de tweede keer sinds haar oprichting de “Marneprijs” uitgereikt.
Deze eens in de vier jaar uit te reiken prijs, die bestaat uit een oorkonde en een geldbedrag, werd toegekend aan de heer J. de Waard.
“Het was niet moeilijk personen te vinden voor de prijs,” deelde de heer R. P. Bouwman namens de stichting mee, “maar wel moeilijk om iemand te vinden die hem juist dit jaar moet hebben. 
Iemand die met kop en schouders er boven uit steekt.”

De stichting werd op 7 juli 1981 opgericht op initiatief van een drietal standsorganisaties in het gebied, te weten de Vereniging ter Bevordering van Landbouw en Nijverheid, de afdeling De Marne van de Groninger Christelijke Boeren- en Tuindersbond en de afdeling, Noord-West Groningen van de Aartsdiocesane R. K. Boeren- en Tuindersbond.
Het doel van de stichting is, het een keer in de vier jaar beschikbaar stellen van een bedrag aan iemand, die zich naar het oordeel van het bestuur op bijzondere wijze verdienstelijk heeft gemaakt en zich ingezet heeft voor de belangen van de land- en tuinbouw in het Marnegebied.
Het geld werd in 1973 beschikbaar gesteld door de toen opgeheven Coöperatieve Aankoopvereniging 
”Leens en Omstreken”.
Stimulator
De heer Bouwman verklaarde de reden van de toekenning in een toespraakje.
Hij memoreerde, dat de heer De Waard in 1939 boer was geworden op Ewer bij Zuurdijk, en dat hij dit veertig jaar was gebleven.
“Op zich al een uniek feit,” aldus de spreker. “In die veertig jaar hebt U ook een speciale band gekregen de eigenaar van het bedrijf, de familie Rogaar.”

Hij vond, dat de heer De Waard ,,een speciale plaats in het Marnegebied had veroverd. Hoewel in de eerste plaats Uw werklust en inzet gericht was op Uw eigen bedrijf, heeft U zich altijd bezig gehouden en buiten Uw eigen erf lagen, maar indirekt daarbij wel betrokken.”

De heer De Waard, zo deelde hij mee, is niet alleen lid geweest van verschillende verenigingen, maar heeft daarIn ook steeds een prominente plaats ingenomen. “Soms als bestuurslid, maar ook als lid werd en wordt met respect naar Uw mening geluisterd.
Nijverheid heeft in U een actief voorzitter gehad, evenals de Groninger Mij van Landbouw als hoofdbestuurslid en lid van het actiecomité.
Ook vanuit Nijverheid bent U een van de stimulators van de ruilverkaveling De Marne geweest.” 
Bovendien heeft de heer De Waard zich ingezet voor onderzoek en voorlichting.
“De Vereniging voor Bedrijfsvoorlichting en de proefboerderij hebben een grote steun gehad van Uw inzet als voorzitter.”
De heer Bouwman noemde verder de gedane werkzaamheden voor het Waterschap De Reitdieppolders en de Hagelverzekering, instellingen die eveneens van de heer De Waard hebben geprofiteerd.
Nu museum
Na het vertrek van de boerderij, is de heer De Waard zich gaan inzetten voor het Ommelander Museum om op deze manier een stuk verleden voor de toekomst te bewaren. Een verleden dat niet alleen in het Ommelander Museum naar voren komt, maar ook in Uw commentaar bij de film, een film over de landbouw van circa 50 jaar geleden.”

Voor de heer De Waard was de uitreiking van de oorkonde, ontworpen door de heer J. Woldring uit Eenrum, een volslagen verrassing. “Ik sta perplex was zijn enIge commentaar…. “

¹ vrijdag 07-02-1986 om 14.00 uur in café-restaurant „De Marne” te Wehe-den Hoorn 

___________________________________________________________

Jaap de Waard had totaal niets op met “lintjes”. “Dat  was voor lieden, die 40 jaar zittend op dezelfde stoel niets hadden gedaan”.

Deze mening kennende was het gedurfd hem de “Marneprijs” uit te reiken. Toch hadden familie, vrienden en kennissen gehoor gegeven aan de oproep tot bijwoning van de uitreiking van de prijs. Misschien ook wel om te zien hoe Jaap zou reageren.

Echtgenote Coob heeft op eieren gelopen om Jaap zover te krijgen dat hij naar de uitreiking zou gaan. Een argument was: “Straks heb je spijt als de prijs uitgereikt wordt aan iemand voor wie jij veel respect hebt”.
Dat gaf bij Jaap uiteindelijk de doorslag, maar “ik ga wel op de fiets met dit mooie weer”.
Dat gaf voor Coop enig lucht, want zij moest zich razend snel verkleden en met de auto naar de uitreiking.

Op het aangegeven tijdstip zat een ieder enigszins ongemakkelijk in de zaal te wachten op Jaap.
En dat wachten werd echt wachten, want er was geen spoor van Jaap.
Na eindeloos wachten ging de deur open en Jaap trad binnen, overzag de zaal, zag Coob en de kinderen en begreep dat het “foute boel” was, maar draaide zich niet om.

Hij moest na alle woorden van lof nog wel even zeggen waarom hij zo laat was: “Ik zag ’n schaap op rug liggen, dei lag er al even en heb hom holpen. Din mout ie tied nemen om te zain of ’t aal goud is”.

Waarom toch de prijs in ontvangst genomen: “Ik heb niks met “lintjes”, moar ’t is wel een eer as ie ’n pries kriegen van joen aigen collega’s, dat telt!”.

___________________________________________________________

___________________________________________________________

Naar Jacob de Waard